De bastaardkikker (Pelophylax klepton esculentus) is een vruchtbare hybride (kruising poelkikker en meerkikker). Hij is op de rug groen tot bruin van kleur (soms met donkere vlekken). En hij heeft vaak een lichte lengtestreep en een witte meestal grijsgemarmerde buik. Hij wordt tot maximaal 12 cm groot. En hij heeft relatief lange achterpoten. Het belangrijkste kenmerk is de vorm (asymmetrisch) en grootte (40 a 50% van lengte teen) van de graafknobbel. Mannetjes hebben grijze kwaakblazen.

Verspreiding en leefwijze

De bastaardkikker komt algemeen voor in vrijwel heel Nederland. Het is een zon- en warmteminnende soort met een voorkeur voor onbeschaduwde wateren. De oeverzone moet bij voorkeur goed begroeid zijn. En het water is vaak vrij groot of maakt deel uit van een groter complex van wateren. De bastaardkikker is weinig kieskeurig en komt in allerlei soorten biotopen voor. 

Bescherming

De bastaardkikker heeft de status ‘thans niet bedreigd’ (Staatscourant, 2009 cf.van Delft et al., 2007) op de Rode Lijst. De bastaardkikker is opgenomen in tabel 1 van de Flora- en faunawet en behoort daarmee tot de algemeen voorkomende soorten. De bastaardkikker is ook opgenomen als beschermde soort in bijlage 3 van de conventie van Bern.